Jak wiecie udzielam się w Stowarzyszeniu "Omnibus". Ostatnio z wielką radością obserwuję postępy, które są udziałem jednego z moich podopiecznych. Karolek cierpi na mózgowe porażenie dziecięce. Komunikacja z nim jest znacznie utrudniona. Rodzice Karolka od lat poszukiwali alternatywnej metody porozumiewania się chłopcem. I udało się. Poznaliśmy Zuzannę Bystrzycką, która przekonała mnie, a tym samym Stowarzyszenie do zakupu "Mówika". O "Mówiku" już kiedyś Wam pisałam. Dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o Zuzannie, bo jest pod wielkim wrażeniem jej osiągnięć.
Zuzanna Bystrzycka, od kilku lat stara się pomagać dzieciom i młodzieży z ciężkimi zaburzeniami porozumiewania, wprowadzając strategie AAC – komunikacji alternatywnej i wspomagającej oraz prowadząc zajęcia z zakresu Wczesnej Interwencji Logopedycznej i Terapeutycznej dla dzieci już od pierwszych miesięcy życia.
Z wykształcenia jest oligofrenopedagogiem, terapeutą wczesnej interwencji logopedycznej i terapeutycznej, rekomendowanym terapeutą komunikacji alternatywnej i wspomagającej-AAC oraz terapeutą wczesnej nauki czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną (metoda krakowska). Posiada kilkuletnie doświadczenie w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. Pracowała z dziećmi i młodzieżą z niepełnosprawnością intelektualną, niepełnosprawnościami sprzężonymi, autyzmem, ADHD, z. Downa, MPD, z. Williamsa i wieloma innymi.
W ramach swoich działań terapeutycznych świadczy usługi przede wszystkim
z zakresu diagnozy i terapii dzieci niepełnosprawnych nie porozumiewających się w żaden możliwy sposób, dzieci nie komunikujących się, ale rozumiejących mowę oraz dzieci, których mowa nie spełnia funkcji komunikacyjnej (np. jest niezrozumiała dla otoczenia, występują echolalia itp.)
Komunikacja alternatywna i wspomagająca (AAC), to działania mające na celu pomoc w porozumiewaniu się osobom niepełnosprawnym nie posługujących się mową lub posługującym się nią w ograniczonym stopniu.
Dla lepszego zrozumienia sposobów dostępu do komunikacji warto uświadomić sobie w jaki w ogóle sposób osoba niemówiąca może próbować się z nami komunikować. Aby się z nami porozumiewać dziecko może:
- płakać, uśmiechać się,
- krzyczeć,
- wokalizować samogłoski,
- patrzeć na osoby, przedmioty itp,
- ruszać rękami,
- używać mimiki,
- wskazywać, używać różnych gestów,
- używać dźwięków jako słów,
- używać znaków, symboli itp.
Użytkownicy AAC mogą przekazywać komunikaty wskazując np.
- palcem,
- stopą,
- głową lub specjalnym wskaźnikiem umieszczonym na głowie,
- kolanem,
- nosem lub inną częścią ciała, którą w świadomy sposób będą wykorzystywać do porozumiewania się.
W oparciu o narzędzia diagnozy, rozmowy z rodzicami/opiekunami dzieci oraz własną obserwację wspólnie z rodzicami opracowuje się indywidualny system porozumiewania się dla danego dziecka, który bez codziennej pracy rodziców w domu tak naprawdę nie ma sensu. W zależności od stopnia niepełnosprawności oraz posiadanych umiejętności może to być m.in:
· komunikowanie się za pomocą przedmiotów,
· symboli PCS, piktogramów
· zdjęć,
· gestów Makatona,
· osobistych zeszytów do porozumiewania się,
· lub pomocy wyższej technologii(wszelkiego rodzaju komunikatory, włączniki do komputera itp.).
Podczas prowadzonych zajęć wykorzystywane są urządzenia wspierające komunikację wyższej technologii w tym m.in:
- komunikatory Step-by-step
- komunikatory Go-talk,
- switche do komputera zastępujące mysz komputerową i inne,
A także oprogramowanie rozwijające komunikację m.in.:
- program „Boardmaker & SD Pro”,
- program „ Z Tosią przez pory roku”,
- program „ SymWriter”,
- program „Abrakadabra”, „Pablo” i inne
Zuzanna twierdzi, że każde dziecko, nawet bardzo głęboko zaburzone, jest w stanie się komunikować! Tylko być może NIGDY nie miało takiej szansy, by to zrobić!! To my - dorośli, opiekunowie nie potrafimy często znaleźć sposobów jak to zrobić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz